Het museum Voorlinden in Wassenaar stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Maar het is nogal een afstand vanuit Zeeuws-Vlaanderen en met openbaar vervoer tamelijk ingewikkeld. Maar gelukkig was daar Hannie, ook uit Breskens en ook gek op kunst. En zo reden we gisteren samen met de auto richting Wassenaar.
Het was práchtig! Het weer kon niet beter, het park lag er beeldschoon bij, de bomen waren in lentetooi, zó mooi groen, en dat was nog maar de omgeving.
Ik vond het een fantastisch museum. Overzichtelijk en ruim met hele mooie moderne kunst en installaties.
Natuurlijk bezochten we de highlights, de vaste collectie, zoals het zonnende echtpaar en het zwembad, die inmiddels denk ik bij iedereen bekend zijn. Maar omdat ik erbij sta, plaats ik er enkele.
Een groot deel van de middag werd “ opgesnoept” door de tentoonstelling van Simone Post. Zij is een jonge Nederlandse kunstenares die met verschillende soorten snoep haar ouderlijk huis heeft nagebouwd.
Ik citeer uit de brochure:”Ze heeft meterslange kabels van gele en roze spekjes vervlochten tot meubels, een keuken opgebouwd met marshmellows”. In totaal bouwde Simone het huis met 700 kilo snoep, waaronder meer dan 100.000 spekjes, zeker 30.000 zoetzure ufo’s en ruim 1.000 snoepkettingen.”
Er was superveel belangstelling voor haar Kunstwerken. We moesten ruim 3 kwartier in de rij staan wachten en mochten niet op gewone schoenen naar binnen. Maar het was het wachten waard. Tot in details heeft ze haar ouderlijk huis nagebouwd, zó knap! Zelfs het boek van Max en de maximonsters stond op een plank.
Hieronder nog een aantal foto’s.
Een kist vol met knuffels,
Muren van spikkels 
Wasbak, bad en spiegel van spekkies
Handdoeken en kleedjes van snoepketting
De plank met kinderboeken 
De keuken
Het stapelbed met brandend lampje
6 opmerkingen:
Oeioei nooit van gehoord, maar die snoepprojecten wil ik wel zien
Je moet maar op t idee komen om een snoephuis te bouwen.
Wat leuk en ja de vragen die jij erbij stelt heb ik ook.
Echt fantastisch om allemaal te bekijken Jeanne, en inderdaad al dat snoepgoed moet toch wel op een of andere manier geprepareerd zijn. Misschien is het wel van kunststof of gemaakt wat je zelf kunt vlechten en waarmee je kunt boetseren. En dan natuurlijk precies in de juiste spekkie kleuren. Wat zullen julie genoten hebben.
Met zoveel suiker blijft het wel lang goed. En wat een leuk idee. Eens zien of ik daar naar toe kan....
Het was écht snoepgoed, Josephine! Wellicht zal de gebruikte lijm iets doen met de houdbaarheid, of inderdaad, de suiker, zoals Els zegt.
Een reactie posten