Zondagfoto - Lekker bakken

Lekkere cakes gebakken.

Gewoon het 4x4 recept.

Een fijne tegenhanger voor het grijze, winderige en 

koude weer van deze zondagmiddag.

De nieuwe oven doet het prima!

Gelukjes

In één week, 2 prijzen van de loterij.

Niet de langverwachte miljoenen, wel 2 plakken Chocolonely én een boek naar keuze.

Laat tussen al de boektitels nu ook een abonnement van enkele maanden op Bookchoice bij zitten, mét luisterboeken!

Vriendin B. raadde me al langer aan, om een luisterboek op te zetten tijdens mijn wandelingen.

Dat zou m’n gedachten afleiden van de saaie dorpsstraten en m’n gemoed versterken en opvrolijken.

Maar ik stelde dat steeds een beetje uit, want… welke app, …welke oortjes… hoe werkt dat dan?

Echter, sinds kort heb ik nieuwe apparatuur op dat gebied, mét oortjes.

En nu kreeg ik Bookchoice zomaar in de schoot geworpen.

Het downloaden van het eerste boek ging met groot gemak.

Ik luister nu zowel buiten als binnen naar “Doorstarters aan de Franse kust”  van Marjolein Vrijenhoek.

Ik “ moet” nog 7 uur en 40 minuten, wat overigens geen straf is.

Al zal ik vooral veel in beweging moeten blijven, aangezien Tony Chocolonely nog moet arriveren, haha.

Uit de bieb van Breskens - Stoere verhalen over KUNST

Afgelopen donderdag stuitte ik in de bibliotheek op dit kinderboek over kunst. Het is geschreven door Manon Berns, die al eerder spannende kinderboeken schreef over kunstenaars als Banksy en Kandinsky.

Het boek  toont 16 kunstwerken uit verschillende tijdperken en stromingen. Aan de hand daarvan worden vragen gesteld die tot nadenken stemmen.

 Ik was meteen helemaal enthousiast! Uiteraard door de inhoud, maar zeker ook door de mooie moderne lay-out, de korte leesstukjes, het prettige lettertype en de witruimte.

Ieder hoofdstuk begint met een foto van een kunstwerk. Dan volgt er een fantasieverhaal over het werk en /of de kunstenaar. 

Daarna  een bladzijde “Wist je dat?”  Met feiten en weetjes over de kunstenaar en de tijd waarin hij leefde. Of de stroming waar hij deel van uitmaakte. En tot slot worden kinderen uitgedaagd om zelf iets rondom het kunstwerk te maken of te doen.Maar vooral worden de kinderen gestimuleerd om goed naar de kunstwerken te kijken en hun mening te vormen. 

De kunstwerken  die behandeld worden zijn o.a. De Nachtwacht van Rembrandt , de Nana’s en het Tarotpark van Niki de St. Phalle, de Urinoir van Michel Duchamps en uitleg wat conceptuele kunst is, de portretten van Frida Kahlo en het allereerste abstracte schilderij van Kandinsky.

Een aantal van de werken heb ik gezien, en in het Tarotpark van Niki de SP ben ik zelf geweest, dus dat maakte het boek voor mij wel  extra leuk. Maar ik kende zeker niet alle namen en werken in het boek. Dus: ook voor volwassen kunstminnaars is het vast nog interessant en leerzaam.

Ik zou willen dat ik nog een klas met kinderen had. Dan zou ik iedere week (of iedere 2 weken) een middag uittrekken om een kunstwerk uit dit boek behandelen, het verhaal voor te lezen en er samen over te praten. Als afsluiting gaat de groep daarna lekker zelf aan de slag. In de trant van die kunstenaar natuurlijk, want er staan zulke leuke opdrachten in!

Ik weet niet of het mag, maar ik laat toch even een voorbeeld van een pagina met weetjes over de Rietveldstoel zien. Hier zie je meteen ook hoe de link met tijdgenoot Mondriaan wordt gelegd.

De illustraties en de lay-out zijn van Roxane Paalman

Voor de volledigheid hier alle namen van de kunstenaars die in het boek aan bod komen:

Pablo Picasso

Claude Monet

Rembrandt van Rijn 

Frida Kahlo

Marcel Duchamp

Katsushika Hokusai

Yayoi Kusama

Gerrit Rietveld

Banksy

Myron van Eleutherae

Pieter Claesz.

Alberto Giacometti

Caravaggio

Giacomo Balla

Niki de Saint Phalle

Wassily Kandinsky

Groen

Het was hier een poosje stil. Druk gehad, maar ook doordat ik de  nieuwe IPad moest leren kennen. Die deed vooral wat foto’s betreft niet wat ik wilde. Maar hier alsnog enkele plaatjes van wandelingen door de polder richting Waterdunen. 

Wie zei dat Breskens niet groen is?! Ehm… eerlijk gezegd was ik dat. Ik miste lang het groen rond de dorpen Groede en Nieuwvliet waar ik eerst woonde. En Breskens had alleen stenen, vond ik. En de zee natuurlijk! Maar na een paar honderd tot duizend stappen de andere kant op, zie je dit. En daar word ik echt blij van.

Jam met chiazaad

Ik maakte deze jam van plm. 350 gram blauwe bessen, een eetlepel granaatappelpitjes, 2 eetlepels chiazaad en 5 dadels in stukjes. Daarbij voegde ik nog 2 eetlepels agavesiroop en wat druppels stevia. Want hoewel het recept zonder suiker is, wil ik wel zoét. Als ik er een had gehad, dan had ik nog sap van een halve citroen toegevoegd voor iets meer pit.

Ik heb het allemaal samen zo’n 5 minuten gekookt, ging even met de staafmixer erdoorheen en heb het mengsel daarna in schone potten gedaan. Het smaakt prima!

Door het chiazaad, dat heel veel vocht opneemt, gaat de jam geleren.

Tja, en dan heb je slechts een paar dadels nodig. 

Wat nu met de rest? 

Zondagfoto

Geen foto maar een filmpje deze keer. Gemaakt in Voorlinden , expo Simone Post.

Voorlinden

Het museum Voorlinden in Wassenaar stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Maar het is nogal een afstand vanuit Zeeuws-Vlaanderen en met openbaar vervoer tamelijk ingewikkeld. Maar gelukkig was daar Hannie, ook uit Breskens en ook gek op kunst. En zo reden we gisteren samen met de auto richting Wassenaar.

Het was práchtig! Het weer kon niet beter, het park lag er beeldschoon bij, de bomen waren in lentetooi, zó mooi groen, en dat was nog maar de omgeving.

Ik vond het een fantastisch museum. Overzichtelijk en ruim met hele mooie moderne kunst en installaties.

Natuurlijk bezochten we de highlights, de vaste collectie, zoals het zonnende echtpaar en het zwembad, die inmiddels denk ik bij iedereen bekend zijn. Maar omdat ik erbij sta, plaats ik er enkele.

Een groot deel van de middag werd “ opgesnoept” door de tentoonstelling van Simone Post. Zij is een jonge Nederlandse kunstenares die met verschillende soorten snoep haar ouderlijk huis heeft nagebouwd.

Ik citeer uit de brochure:”Ze heeft meterslange kabels van gele en roze spekjes vervlochten tot meubels, een keuken opgebouwd met marshmellows”. In totaal bouwde Simone het huis met 700 kilo snoep, waaronder meer dan 100.000 spekjes, zeker 30.000 zoetzure ufo’s en ruim 1.000 snoepkettingen.”

Er was superveel belangstelling voor haar Kunstwerken. We moesten ruim 3 kwartier in de rij staan wachten en mochten niet op gewone schoenen naar binnen. Maar het was het wachten waard. Tot in details heeft ze haar ouderlijk huis nagebouwd, zó knap! Zelfs het boek van Max en de maximonsters stond op een plank.

Hieronder nog een aantal foto’s.

Een kist vol met knuffels,

                                                   gemaakt van minispekjes

 Muren van spikkels 

 Wasbak, bad en spiegel van spekkies

 Handdoeken en kleedjes van snoepketting

 De plank met kinderboeken 

De keuken

Het stapelbed met brandend lampje

En heel, heel veel spekkies in de keuken, op deuren en…..

gelukkig ook in een mandje dat werd gepresenteerd bij binnenkomst.

Zo denken ze te voorkomen dat er niemand aan “knibbel knabbel knuisje” zal denken, vermoed ik.

Wat ik me afvroeg was wel: hoe is deze Simone Post aan zóveel snoepgoed gekomen, hoeveel kostte dat wel niet en wie heeft dat betaald? Of was het pure sponsoring? 

En ook: hoe lang zal dit snoep goed blijven?

We zullen het meemaken, want 

de tentoonstelling duurt nog tot 31 augustus.