Wat een jaar was dit! En hoe snel is het voorbijgegaan!
Het begon in januari met het opknappen van het huis in Breskens. Het was een roerige renovatie en dito verhuizing van het rustige Nieuwvliet naar het bruisende Breskens. Wat hebben mijn kinderen veel voor me gedaan: Gesjouwd, verhuisd, getimmerd, geverfd, draden getrokken, behangen, schoongemaakt, apparatuur geplaatst, en dat alles in willekeurige volgorde. Wat ben ik gezegend met zulke handige en meevoelende kinderen! En met het leuke huis!
De poes Bibi was een ander hoofdstuk. Zij moest ontzettend wennen aan de nieuwe omgeving. En nog steeds is ze niet de oude, in die zin, ze gaat nog steeds niet op de bak, dus dat blijft wel een dingetje nu het kouder is en de deuren niet meer openstaan….Een voordeel is dat ze door alle drukte een stuk socialer is geworden. Ze laat zich makkelijker aaien en vlucht niet voor ieder bezoek weg.
Mijn moeder van 94 (die nu dichtbij woont) vroeg ook de nodige zorg. Ze heeft dankzij een persoonsgebonden budget de keus om zelf haar hulp uit te kiezen. En ik ben een van de “gelukkigen”, maar gelukkig niet de enige, want ze heeft een paar goede mensen om zich heen. Die om beurten en wel dagelijks bij haar langsgaan voor zorg, begeleiding en gezelschap. Als haar gewaarborgde hulp mocht en moest ik dit coördineren en regelen, naast de fysieke taken als dochter en zorgverlener. Het was soms een lastige combi! Maar ik ben dankbaar dat ze nog steeds - helder van geest - onder ons is.
Dan bleef ik ook nog oppas-oma op woensdagmiddag. De middagen met Lieke waren lichtpuntjes in de week. We deden vanalles en ook weer niet álles! Vaste prik waren samen lunchen met lekkere verse broodjes en een donut, (voor-)lezen, huiswerk maken, knutselen. We hebben bijvoorbeeld samen veel geleerd van de collage- challenge bij Conny. Soms gingen we bakken of koken. Of we zetten een filmpje op.
Ook het vrijwilligerswerk bij de bibliotheek ging door. Ik deed en doe dat met veel plezier.
Na de zomer kwam de vraag om NT2-huiswerkbegeleiding te geven aan twee anderstalige kinderen. Het was voor mij een wens die uitkwam. Ik wilde al lang mijn ervaring in het basisonderwijs van lang geleden combineren met m’n lange carrière als NT2- docent. Het blijkt een goede combi. Ik haal er veel voldoening uit en ik denk dat de kinderen het leuk vinden. Eerlijk gezegd verwende ik ze ook wel een beetje, met een hapje en een drankje in de les en een cadeautje rond Sinterklaas en kerst.
Tot slot ben ik dankbaar voor oude vriendschappen die weer tot leven zijn gekomen en de nieuwe vriendschappen die hier zijn ontstaan. Ik heb daar erg van genoten en hoop dat ze nooit meer weggaan!
Ook met de virtuele vriendschappelijke contacten via mijn blog ging er opnieuw een wereld voor mij open. Ik dank jullie voor het contact en jullie positieve reacties op mijn posts. Ik ervaar ze als heel waardevol en ben er blij mee!
Ik wens jullie allemaal een prettige jaarwisseling zonder ongelukken en een gezond, gelukkig en alsjeblieft alsjeblieft een 2025 waarin we ons mogen voorbereiden op vrede!
